Ultrasone scannergeleide Ejection Fraction-meting.
De ejectiefractie is een meting die artsen gebruiken om het percentage bloed te berekenen dat uit de ventrikels stroomt (de rechter en linker onderste kamers in het hart waardoor het bloed in het lichaam kan pompen) bij elke samentrekking.
Welke ultrasone scanner is het beste voor het meten van ejectiefractie?
Over het algemeen is de linkerventrikel degene die wordt gemeten voor de ejectiefractie, omdat deze het zware werk in het lichaam doet. Huidige onderzoeken suggereren echter dat de rechter hartkamer niet mag worden genegeerd bij het bepalen van EF.
Een nauwkeurige uitlezing van de ejectiefractie van het linkerventrikel kan worden gemeten via een verscheidenheid aan beeldvormingstechnieken.
Een van de meest voorkomende EF-testmaatregelen is het echo-cardiogram dat geluidsgolven gebruikt om beelden van het hart te maken. Toch worden echotests vaak gecombineerd met Doppler-beeldvorming technologie om te laten zien hoe het bloed door de hartkleppen stroomt.
Wanneer we verwijzen naar de beste ultrasone scanner voor de EF-meting, raadt ons onderzoeks- en ontwikkelingsteam altijd de 3 in 1 kleurendoppler draadloze ultrasone scanner aan SIFULTRAS-3.32 voor cardiologen en huisartsen.
Waarbij het een hoogfrequente geluidsgolven van 3.5 MHz tot 7.5 MHz levert om duidelijke beelden van de hartkamers en kleppen te produceren, zodat artsen kunnen zien hoe het hart functioneert.
Onderzoek toont aan dat het bloedvolume binnen a hartkamer aan het einde van de diastole is de eind-diastolisch volume (EDV). Evenzo is het volume bloed dat aan het einde van de systole (samentrekking) in een ventrikel achterblijft de eindsystolisch volume (ESV). Het verschil tussen EDV en ESV is de slagvolume (SV).
De ejectiefractie is inherent een relatieve meting - zoals elke fractie, verhoudingof percentage, terwijl het slagvolume, het einddiastolisch volume of het eindsystolisch volume absolute metingen zijn.
Berekening van LVEF heeft essentiële diagnostische, prognostische en therapeutische implicaties, en een snelle, nauwkeurige, reproduceerbare en niet-invasieve methode om deze te berekenen zou wenselijk zijn.
Last but not least is de linkerventrikelejectiefractie (EF) een belangrijke parameter bij de diagnose en behandeling van patiënten met coronaire hartziekte.
Referenties: Ejectiefractie, Het bloedvolume, Ejectiefractiemeting
[launchpad_feedback]
